Bir delinin kaleminden....Gülücük

Bizi kandırdılar hep gül..Acını sakla diye aslında herkes hayatında duymuştur.Gül dediler hayatı,aşkı falan anlatmadılar.Yaşa dediler düşünmeden.Hep güldüm içimi attıklarım dertlerim,sırlarım,göz yaşlarım ben ve yukardakinin defterinde satırları doldurdum o çevirdi sayfayı ben yazdım.Satırlarında kaybettim dağıttım kendimi kader defterinde.Göz yaşına dünyayı yıkacağım insanların acısından zevk alır hale geldim.Değiştim her şey değişti ama tek kalan şey o gülüşüm,hayatı ti ye alışım.İnsanlar bana salak diye bilir istediklerini desinler onlar gözlerime bakmayanlar....Gülüşüm içten gibi görünebilir ama gözler yalan söyleyemez..Seni sevmiyorum dediğin anda bile kafanı eğersin yalanın belli olmasın diye..Beni yargılayanlar hep dışımdam yargıladı..Kimse cesaret edip giremedi içime denizlerimde dalgalara çarpıp beni çözmeye.Kimse görmedi ağlarken beni aslında şarkı sözü gibi dimi ama değil evdeki halimi ya da ne biliyim ciddiyetimi görseler sen bu muydun? derlerdi.Haklılar aslında "gülüşüm" kendimi koruma kalkanım yani üzülsem,kızsam bile sıfatım hep aynı" ehe" hiç belli etmedim duygularımı kimseye kendim yaşadım sadece.İçimde bir ismail abi vardı onu korudum dışarı salmadım hiç salsam kirlenirdi ismail.Bende kapattım kendimi dışardakilere işte durum bu.
Evdeki beni merak eden olursa suratsız sakin birasını eksik etmeyen düşünceleri beynini kemiren gözlüğünü çıkarmayan bir insanım.Kendimi sakinleştiren müziğe bile versem hayatımın en saçma yerleri geliyo aklıma işte tam o anda kağıt kalemim devreye giriyo kaç defter eksittim kaç tüp mürekkep bitirdim bende bilmiyorum şuan elimde 2 defter var onlarda benle daha doğrusu içimle beraber unutulmaya yüz tuttular.Ben yine o duygusuz sorumsuz insanım.Aslında bunu yapmamın sebebi hayatın beni sikmesinden yorulmam hey kaybettmekten yorulmam.Hile sevmem ama hayatta gerekiyormuş.İnsanları umursamayan biri oldum kendimdem korkar oldum duygularım karıştı.Hayatımda sevdiklerim dışında kimseyi alanıma sokmadım hep mesafeli durdum hep duvarım oldu niye biliyomusun?Çünkü anasını sattımının kalbine giren içine sıçmadan gitmiyor ben öldüğümle o eğlendiyle kalıyor.Ben napıyorum peki sadece gülüyorum kahkaha atıyorum durmadan hemde sesli sesli çünkü hayata karşı duruyorum.Acılar bana uzak diyorum.Al yeni olay ben insanların yanında olmak istedikçe onlar istediği zamanlar yanına aldılar ben yanımda birini istediğimde kaçtılar hayat böyle acımasızken ben niye içimde ki ismail abiyi salıyım ki onla beraber kapatır sahte gülümsem ile yaşarım.Hayatımın geçtiği  yere giderim arabanın başına otururum direksiyona aklım nereye eserse.......