26 Kasım 2013 Salı

Yolda kalemlediklerimden......

Otobus yolculugu kisada olsa vakit veriyor insana dusunmek icin.
Dogruyu yanlisi anlamak bazen zor hele kalbin ve aklin ayri telden caliyorsa.
Eskisini birakmisken illa ki aklina girmeye calismasi belkide yenisini
almaya korkmam bilmiyorum tek istedigim sey o.
Baktigin zamansa olaylara bir suru hakereti hak ediyorum.
Unutamamak kotu bir sey ya da unutmusken zorla aklina sokulmasi ama
artik pek umrumda degil gerci yenisininde ben umrunda degilimdir
belkide.
Her durum icesinde mala baglayip mal gibi kalan benim.
Insan her istedigini alamaz derseniz hak veririm ama ne biliyim kucuk
bir sey istiyorum sadece mutlu olmak ve o.
Belki de ben umutlandim ama o ufacik konusmalar bile insana umut
veriyor insan bekliyor,istiyor,umud ediyor.
Gerci baktiginda kendimi pek sevilcek adam sifatina sokuyor muyum diye
hayir benden iyileri de cvar ama iste niyeyse onun gibisi yok benim
icin.
Bilmem belki de boyle dusunmek salaklik tek kisiye bagli olmak vs. Ama
bilinmeyen bir sekilde istiyorum.Acaba cocuk gibi aglasam mi lan?
Telefonda fotograflari,o tatli gulusunu gormek insana cesaret ve
mutluluk veriyor.
Kendimi suan otobuste bacak bacak ustune atmis blackberryde bloga
icimi dokuyorken bulmakta ilginc bir deneyimdi.
Abi ben buyum boyleyim iste daha basi sonu yok bu isin boyle oldugum
icin kayvetsemde onu bir kere yasamak isterim.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder